Waarom een coöperatie?
Op 19 februari 1965 wordt de Coöperatieve Woonvereniging voor alleenstaanden ‘Rijnland’ G.A., de voorloper van van de vereniging van Eigenaren Rijnlandflat. Bij deze vorm van eigendom kocht men een lidmaatschap in de coöperatieve verening. Hiervoor was gekozen omdat men dacht dat dit de eigendomsoverdracht zou vergemakkelijken. Het was goedkoper omdat je geen overdrachtsbelasting hoefde te betalen. Dit voordeel verviel in 1970. Naast dit aanvankelijke voordeel waren er ook nadelige aspecten. Voor de financiering was je verplicht om deel te nemen aan de koepelhypotheek van het Bouwfonds die door de coöperatie was afgesloten op het totale gebouw. Aspirant kopers werden alleen toegelaten als ze in orde werden bevonden door de ballotagecommissie. Dit had enerzijds het voordeel dat er controle was op de wie er in de Rijnlandflat kwam wonen, maar anderzijds kon dit als sterk bevoogdend ervaren worden.
In 1972 wordt voor het eerst gesproken over omzetting van de coöperatie naar een vereniging van eigenaren. Een reglement van splitsing ligt al sinds de oprichting klaar bij het Bouwfonds. In 1974 wordt afgezien van een omzetting naar een vereniging van eigenaren.
Eind jaren zeventig is een statutenwijzing nodig a.g.v. de invoering van het nieuwe Burgerlijk Wetboek. Dit heeft o.a. tot gevolg dat de naam van de coöperatieve vereniging verandert. Het achtervoegsel ‘GA’ wordt vervangen door ‘BA” (beperkte aansprakelijkheid). Deze gelegenheid wordt aangegrepen om de woorden ‘voor alleenstaanden’ weg te laten uit de naam. De statuten zijn gewijzigd bij notariële akte van 26 april 1979. De nieuwe naam is ‘Coöperatieve woonvereniging Rijnland B.A.’
Alleenstaanden
Het is duidelijk dat men in 1979 blij was met de gelegenheid om de stigmatiserende naam Coöperatieve Woonvereniging voor alleenstaanden ‘Rijnland’ G.A. te wijzigen. Intussen was het nog steeds verboden om de appartementen met meer dan een persoon te bewonen. De gedachte erachter was dat het niet redelijk was dat meer dan een persoon gebruik maakte van de gemeenschappelijke voorzieningen, terwijl er per appartement servicekosten werden betaald. Het gebouw zou zich er ook niet toe lenen: de capaciteit van de fietsenstalling en de parkeergelegenheid zijn er niet op berekend. Geleidelijk sluipt die dubbele bewoning er toch in en het is moeilijk, zo niet onmogelijk, te controleren en te handhaven. In 1991 wordt besloten om dit voortaan te gedogen en in 1996 wordt het verbod op dubbele bewoning uit de statuten gehaald. In 2001 spreekt de ALV zich er toch nog over uit om samenwonen te ontmoedigen. Aan makelaars wordt gevraagd om niet te adverteren met de mededeling dat de appartementen door meer dan een persoon bewoond mogen worden. Ook hoopt men iets te bereiken door te bepalen dat een hypotheek maar op een naam mag staan.
Vereniging van Eigenaren
In de loop der jaren is diverse keren overwogen om de coöperatieve vereniging om te zetten naar een vereniging van eigenaren. Men schrok steeds terug voor de kosten. Uiteindelijk is op de ALV van 10 oktober 2014 besloten om er definitief werk van te maken. Een van de belangrijkste voordelen die men zag was dat kopers van appartementen voor de financiering niet langer verplcht zouden zijn om deel te nemen aan de parapluhypotheek van Florius. Dit werkte erg belemmerend bij de verkoop. De splitsingsakte is op 23 december 2014 getekend.